گاهی به این فکر میکنم;
اگه رونالدینیو حرفه ای گری بکهام رو داشت چی می شد؟
و یا اگه بکهام تکنیک رونالدینیو رو داشت چی می شد؟

یادمونه اون روزا همه منتظر میموندن که شنبه و یک شنبه جدیدی فرا برسه و تلویزیون بازی های یووه رو نشون بده تا اونا بتونن خط ریش جدیدی از دلپیرو ببیننو ازش الگو برداری کنن و باید بگیم کلاس و شخصیت یه چیز ذاتیه

"او بلد نیست با پای چپ شوت کند، نمی تواند سرزنی کند، بلد نیست تکل بزند، گلزن خوبی هم نیست، تکنیکش نقص دارد ، خیلی هم عجول است و البته راحت دریبل می خورد اما با تمام این اوصاف، یکی از بهترین بازیکنان دنیاست! "

- جرج بست درباره دیوید بکهام

برای دیدن بقیه تصاویر به ادامه مطلب بروید

یک جمله کلیشه ای این روزها در محافل فوتبالی بر سر زبان ها افتاده و اونم اینه که : این جام لیاقت دستان فلانی را نداشت .
اگه بخایم به این جمله اعتبار بدیم و اونو در جایگاه درستش و به عبارتی دیگر در درست ترین جایگاهش به کار ببریم بی شک باید این جمله رو راجع به یوهان کرایوف و هلند 1974 بکار ببریم.
تیمی که به جرات میشه گفت بیش از 5 سطح از فوتبال دوران خودش سرتر بود . تیمی که در هر بازی حداقل 10 موقعیت صد در صد گل داشت و در تمام تورنمنت شاید ده موقعیت گل به حریفاش نداد. تیمی که برزیل رو دو بر صفر , آرژانتین رو چهار بر صفر , بلغارستان رو چهار بر یک و آلمان شرقی دو بر صفر شکست داد.
تیمی با یک کاپیتان افسانه ای . تیمی به رهبری یوهان کرایوف . کسی که 40 سال قبل کارهایی رو میکرد که الان همه داریم بخاطر انجام دادنش توسط لیونل مسی براش دست میزنیم و به اصطلاح کف میبریم!!!
یوهان کرایوف کسی که 40 سال قبل پاس های چیپی میداد که بعدها همه بخاطر انجام دادنشون توسط رونالدینیو انگشت به دهن موندیم!!!
نه میگم کرایف بهترین بازیکن تاریخه و نه میگم هلند 74 بهترین تیم تاریخ, اما تردید نکنید هیچ بازیکنی پیدا نمیکنید که به اندازه کرایوف از دوران خودش جلوتر باشه و هیچ تیمی پیدا نمیکنید که به اندازه هلند 74 از عصر خودش سبقت گرفته باشه...
بله جام جهانی لیاقت دستان تو را نداشت یوهان کرایوف افسانه ای.

در اولین دقیقه بازی، پیترچک (دروازه بان چلسی) و استفان هانت (مهاجم تیم مقابل) هر دو به سمت توپ هجوم بردند اما مهاجم به جای توپ، سر دروازه بان را نشانه رفت! زانوی استفان هانت چنان به سر پیترچک خورد که او دیگر نتوانست از روی زمین بلند شود. دروازه بان بی هوش فورا با برانکارد از زمین بیرون رفت و کارلو کودیسینی (دروازه بان ذخیره تیم) جایگزین او شد. جالب آنکه در همان بازی، دروازه بان ذخیره چلسی هم به سرنوشتی مشابه پیترچک دچار شد و در حادثه دیگری از هوش رفت. کار به جایی رسید که در دقایق باقی مانده بازی، جان تری، مدافع تیم، دستکش به دست کرد و در چهارچوب دروازه ایستاد! اما برخلاف آسیب دیدگی کارلو کودیسینی که به سرعت برطرف شد، کار پیترچک به اتاق مراقبت های ویژه بیمارستان کشید.

14 اکتبر 2006

ویدال رو ملاحظه میکنید با اون خالکوبی های زشتش !
آیا گیر دادن به خالکوبی های بازیکنا توسط گزارشگرهای ایرانی کار خوبیست ؟
یا دستور از بالاست ؟

"هنگامی که گلزنی کردم همه چیز دیوانه وار بود"

این صحبت و این شادی زاید الوصف از یک جوان 18ساله که برای اولین بار در یک نبرد فوتبال گلزنی کرده است نیست,
از کسی ست که انواع و اقسام افتخارات رادارد:قهرمانی و نایب قهرمانی جام جهانی,قهرمانی جام ملت های اروپا,قهرمانی و نایب قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا,قهرمانی و نایب قهرمانی لیگ برتر انگلیس و لالیگا و و و ...

رویایی ترین بازگشت برای تیری هانری و تیفوسی های اَشبِرتون گِرُو :
گلزنی اسطوره به لیدز یونایتد و فرستادن تیم محبوب به مرحله چهارم جام حذفی از همان گل های معروف او بود.
از همان گل هایی که سالها آیلنگتون را تبدیل به قلب فوتبالی لندن کرده بود
از همان گل هایی که طلایی ترین جام قهرمانی پریمیر لیگ را برایشان به ارمغان آورده بود
از همان گل هایی که بارها با پاس توی عمق های پیرس و لیونبرگ بدست می آمد
از همان گل هایی که با نفوذ به قلب دفاع و یه بغل پای آرام به سمت چپ دروازه بدست می آمد

ژانویه 2012

خیلی دوس دارم یه سفر کوتاهی تا الجزایر برم تا یه ملاقات کوچیک با عبدالحمید کرمالی داشته باشم . این شخص یکی از شخصیت های مورد علاقه منه . خب شاید دوس دارید بدونید که این بزگوار کی هستن که من حاضرم تا الجزایر بخاطر دیدنش برم .
ایشون نه فیلسوفه نه فضانورده نه بازیگره نه سیاستمداره و نه حتی یک ورزشکار برجسته .
جناب عبدالحمید کرمالی سرمربی سابق تیم ملی الجزایر هستن که زین الدین زیدان رو به تیم ملی دعوت نکرد و گفت که زیدان برای پست هافبک زیادی کنده!!!
حالا خیلی دوس دارم برم و یه تشکری ازش بکنم و بهش بگم که این کارش چه لطف بزرگی به فوتبال بود...

بعضـی بازیکنــا ساخته شدن واسه یکــــ روز یکــــ ســـاعت یکــــ لحـــظه.
جوانکِ سیاهِ فراخوانده شده ازبندر مارسی توســـط مـــربی جوان آمدند تا
فصلی تازه از باشگاه لندنی را بنویسند فصلی متفاوت!
دروگبای شیرهای لندن همیشه در اوج بود با گل های حساس و قهرمانی
ها در داخل کشور. اما یه قانون نانوشته تو فوتبال میگه:
اسطوره های واقعی فقط با قهرمانی های بزرگ شکل میگیرند شــاید به
همین دلیل بود که همه منتظر بودن...

روز رستاخیز فرارسیده بود
چلسی آماده در فینال لیگ قهرمانان باید به مصاف بایرن آماده تری میرفت
که در ورزشگاه خانگی خود تشنه قهرمانی بود.همه چـیز برای قهــرمانی
بایرن آماده بود با تک گل توماس مولر برای باواریایی ها بازی رو به اتمام
بود و تماشـاگران آلیانز آره نا را به دیگی جوشـــان تبدیل کرده بودند. کرنر
دقیقه 88 خوان ماتا روی دروازه بایرن آن لحظه ای بود که جــوانک سـیاه
8سال منتظرش بود برای تثبیت خودش برای اســطوره شدن دروگــبا توپ
ارسالی را با ضربه سری محکم به قعر دروازه نویر فرستاد تا به لطـف این
گل و همچنین پنالتی آخر خودش طرفداران چلسی هم قهرمانی اروپا را
بچشند اسطوره ماموریتش به اتمام رسید

خداحافط استمفوردبریج

آخه وقتی دو بازیکن خیلی خوبن آدم چی میتونه بگه؟ فقط میشه گفت: « یک مبارزه واقعی»

"فوتبال زیبا بدون پیروزی به دردنخوره و پیروزی بدون فوتبال زیبا کسل کننده"

- یوهان کرایف، مردی که با فوتبال زیبا، تیمش رو پیروز می کرد!

پ.ن : عکس با وجود مارادونا بدجور سنگین شده