پدرى كه در تمام عمرش هوادار متعصب و افراطی منچستریونایتد بود و ”دنیس لاو“ اسطوره منچستریونایتد بت این پدر بود، از این‌رو تصمیم گرفت نام پسرش رو به یاد ”لاو“ دنیس بگذارد.

اما دست تقدیر چنین رقم زد که روزى فرزندش را رو در روی شیاطین سرخ ببيند ...

تقریبا دقیقه 88 بود. بایرن قدرتمند با گل مولر پیش افتاده بود و بازیکنا و تماشا گراشون داشتن برای جشن قهرمانی آماده میشند. اونا خیلی مطمئن بودن، به خصوص که چلسی توی حملات تا اون لحظه خیلی ضعیف بود و فقط 1 شوت به دروازه حریف زده بود.

اما خوب فوتبال غیر قابل پیش بینیه. گاهی باید منتظر ظاهر شدن دروگبا ها هم موند. چلسی اولین کرنر بازی خودش رو به دست آورد، خوان ماتا سریع دوید و توپو ارسال کرد. توی اون لحظه تنها چیزی که از تلویزیون دیدم یه چیز بود، بازیکن سیاه پوست چلسی توی محوطه جریمه سریع جا عوض کرد و ضربه سر جادویی رو زد، آره اون دروگبا بود!

بازی در نهایت به پنالتی کشید و چلسی موفق شد با پنالتی آخر دروگبا بایرن رو شکست بده و اونشب مهم ترین جمله ای که تو ذهنم راه میرفت این بود: "فوتبال چه قدر غیر قابل پیش بینیه!"

- فینال لیگ قهرمانان اروپای 2012، ورزشگاه آلیانز آرنا